فرصت...

 

چون تو را سرگشتگی تقدیر شد

                             بایدت رفت،از چه رفتن دیر شد

زین مکان،آخر تو هم بیرون روی

                             کس چه میداند کجا یا چون روی

کاش آن فرصت که پیش از ما شتافت

                                  می توانستیم آن را باز یافت

پاییز...

 

امان از این بوی پاییز و آسمان ابری، که آدم نه خودش میداند دردش چیست

 و نه هیچ کس دیگری...

فقط میدانی که هر چه هوا سردتر میشود دلت آغوش گرمتری میخواهد...!!!

روزگارِ ...

 

در کوهپایه های دوست داشتن روزگارِ

دست کسی را نگیر

 وقتی میدانی قصد رها کردنش را در قله کوه داری...

پیغام...

 

ما پیغاممان را با دود به هم میرسانیم.

نمیدانم آن سو برای تو تکه چوبی هست یا نه؟

من اینجا جنگلی را به آتش کشیده ام...